Barbiturany należą do grupy leków uspokajających i nasennych. Barbiturany krótko-działające są wykorzystywane w indukcji znieczulenia ogólnego, natomiast długo-działające w przerywaniu napadów padaczkowych (choć częściej stosowane są benzodiazepiny). Charakteryzuje je wąski współczynnik terapeutyczny, co oznacza, że są to leki toksyczne, mniej bezpieczne niż np. benzodiazepiny. Substancje te nie leczą efektywnie określonych chorób, ale często umożliwiają prowadzenie intensywnej terapii u chorych w stanie padaczkowym czy po urazie mózgu, kiedy są wykorzystywane do wywołania tzw. „śpiączki” barbituranowej.
Objawy zatrucia barbituranami:
- zmienny poziom przytomności, ospałość, drażliwość, oszołomienie, senność lub śpiączka (nieudzielenie pomocy medycznej skutkuje nawet śmiercią),
- upośledzenie myślenia, pamięci i wyrażaniu opinii, mowa niewyraźna, powolna,
- brak koordynacji ruchowej (ataksja), zawroty głowy,
- spłycenie oddechu, bezdechy, niewydolność krążenia, tachykardia, bradykardia, hipotermia, objawy wstrząsu,
- początkowo zwężenie źrenic, następnie poszerzenie i brak reakcji na światło, zez, oczopląs,
- niewydolność nerek, osłabienie perystaltyki jelit,
- osłabienie odruchów głębokich,
- objawy skórne – tzw. pęcherze barbituranowe (zmiany pęcherzowe zwykle na rękach, plecach, pośladkach i kończynach dolnych) [3],
- zażycie leków w ciąży może wykazywać działanie teratogenne,
- w przypadku długotrwałego przyjmowania wysokich dawek: drażliwość, senność, utrata pamięci, zmiany czujności, osłabienie funkcjonowania codziennego [4, 5].
W przypadku zatrucia barbituranami pacjent powinien zostać zbadany przez lekarza (najlepiej specjalisty medycyny ratunkowej, toksykologa i neurologa). Bardzo ważny jest także wywiad chorobowy i uzyskanie informacji na temat zażywanych przez pacjenta leków. Należy dokonać pomiaru parametrów życiowych oraz wykonać badania toksykologiczne z krwi pacjenta. W razie potrzeby pacjenta powinien skonsultować anestezjolog. Jeśli występuje u pacjenta stan zagrożenia życia, wówczas jest leczony na oddziale intensywnej terapii.
Postępowanie lecznicze opiera się na podtrzymaniu funkcji życiowych, a także wyeliminowaniu toksyny z organizmu (np. dializa). Nie ma antidotum na barbiturany. Należy dbać o drożność dróg oddechowych i utrzymywanie oddechu (w razie potrzeby pacjenta należy zaintubować np. jeśli występują ciężkie zaburzenia świadomości lub oddychania), a także założyć duże wkłucie dożylne – centralne lub obwodowe (niezbędne jest szybkie przetaczanie płynów i podawanie leków). Jeśli zatrucie barbituranami przebiega łącznie z upojeniem alkoholowym i spożyciem opioidów, wówczas podawane jest antidotum na opioidy – nalokson. Niestety pacjent może zapaść w śpiączkę i umrzeć z powodu niewydolności krążeniowo-oddechowej [5].
źródło: neuropsychologia.org