Magnez jak każdy inny pierwiastek, spełnia w naszym organizmie ważne funkcje, jednak jego niedobory skutkują bardzo poważnymi konsekwencjami dla naszego zdrowia i życia. Jak cierpią chorzy na depresję, fibromialgię, chorobę afektywną dwubiegunową, walcząc z lękami, zmiennością nastroju wiedzą najlepiej oni sami, my możemy się domyślać, jeżeli oczywiście nie przeżyliśmy podobnych zmian w organizmie.
Dlaczego tak się o Mg rozpisuję?
Ponieważ przeprowadza się wiele badań klinicznych, leczy pacjentów silnymi psychotropami, które skutkują kolejnymi niekorzystnymi skutkami zdrowotnymi a często wystarczy uzupełnić mikroflorę jelitową czy suplementować określone minerały, bądź witaminy oczywiście zgodnie z ich potwierdzonymi badaniami niedoborami.
Magnez jest zasadniczo zaangażowany w produkcję białka, syntezę kwasów nukleinowych, wzrost i podział komórek oraz utrzymanie delikatnego składu elektrolitów w naszych komórkach. Nadaje także stabilność błonom fabryk energetycznych naszych komórek zwanych mitochondriami. Jak twierdzą naukowcy, „fizjologiczne konsekwencje tych działań biochemicznych obejmują centralną rolę Mg w kontroli aktywności neuronów, pobudliwości serca, transmisji nerwowo-mięśniowej, skurczu mięśni, napięcia naczynioruchowego i ciśnienia krwi”. Kilka badań wykazało niski poziom magnezu w surowicy w tym zaburzeniach nastroju. Jest dobrze udokumentowane, na przykład, że niedobór magnezu w diecie w połączeniu ze stresem może prowadzić do neuropatologii i objawów zaburzeń psychicznych. Naukowcy potwierdzają to zdanie, stwierdzając, że „niedobory magnezu w diecie w połączeniu z nadmiarem wapnia i stresu mogą powodować wiele przypadków innych powiązanych objawów, w tym pobudzenie, lęk , drażliwość, dezorientację, osłabienie, bezsenność , ból głowy, majaczenie, halucynacje i nadpobudliwość”. Kiedy porównano surowicę i płyn mózgowo-rdzeniowy pacjentów z ciężką depresją, u których zdiagnozowano ciężkie zaburzenie depresyjne lub pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową w epizodzie depresyjnym, z osobami zdrowymi, stwierdzono, że stosunek wapnia do magnezu był podwyższony u tych pierwszych. Wapń i magnez są minerałami, które antagonizują się nawzajem i konkurują o absorpcję, ponieważ każdy z tych minerałów jest dwuwartościowym kationem (jon dodatni o wartościowości dwóch). Samobójstwu, jednemu z głównych przejawów ciężkiej depresji, towarzyszą niskie poziomy magnezu w płynie mózgowo-rdzeniowym, pomimo normalnego poziomu wapnia, co potwierdza wiarygodność roli magnezu w pozytywnej emocjonalności.
Jacka, FN i in. (2009). Związek między spożyciem magnezu a depresją i lękiem u dorosłych mieszkających w społeczności: badanie zdrowotne Hordaland. Australian and New Zealand Journal of Psychiatry, 43 (1), 45-52. doi: 10.1080 / 00048670802534408.
źródło: szaregeny.pl
